woensdag 8 oktober 2014

Ebola - Jesaja 58:7


Is dit niet het vasten dat ik verkies:
je brood delen met de hongerige,
onderdak bieden aan armen zonder huis,
iemand kleden die naakt rondloopt,
je bekommeren om je medemensen?
Jesaja 58:7

Nu onze tweede ook in de middenbouw is gekomen, worden de gesprekken aan tafel wat serieuzer. Ze krijgt, net als de oudste, op school nieuwsbegrip en krijgt daardoor meer mee van de actualiteit dan daarvoor. Ook zijn ze beiden trouwe kijkers van het jeugdjournaal geworden. En al breng je het nog zo kindvriendelijk, in de wereld is op dit moment veel ellende. Gesprekken gaan daarom regelmatig over hoe erg bijvoorbeeld ebola is, hoe je dat krijgt, of dat in Nederland ook gebeurt en of iedereen daaraan doodgaat.

Ook over een thema als lijden, ziekte, oorlog en geweld zegt de Bijbel veel. Ook veel wat begrijpelijk is voor kinderen. Al zoekend dacht ik aan teksten als de Psalmen, waar dichters uitroepen naar God: 'Hoe lang nog Heer' (Psalm 90). Of aan Romeinen 8 waarin duidelijk wordt dat de Schepping zucht, en wacht op verlossing. Roepen naar God juist midden in de ellende, dat lijkt me een goede aanvulling op het jeugdjournaal.

Maar er is ook een andere kant. En nu een familielid van ons vertrekt om in een ebola-kliniek van Artsen zonder Grenzen aan de slag te gaan, koos ik die insteek. En dat is de kant van God die ons ook oproept om niet werkeloos toe te zien. Hem echt dienen, dat is de handen uit de mouwen, juist bij de grootste ellende. Erbij betrokken raken, uitdelen, je huis openstellen, je bekommeren om je medemens.

Op de kijktafel daarom een foto van een ebolakliniek, van onze nicht, en een landkaart van Afrika. Je kunt het aanvullen met verbandrolletjes of je kunt er een kijktafel van maken rond een wereld-thema wat jouw kinderen raakt.

1 opmerking: